Jak uczyć się języków poprzez myślenie wizualne?

Oto histo­ria z życia Ryśli­ciel­ki, jak myśle­nie wizu­al­ne w toa­le­cie spra­wi­ło, żem mądrzej­sza i spraw­niej posłu­gu­ję się swo­im języ­kiem ojczystym 😀

Wystę­pu­ją: Zie­lo­ny, Fio­le­to­wy, Klau­dia, PR

Miej­sce akcji: moje domo­we WC (zna­ne m.in. z moje­go wystą­pie­nia na TEDxSo­pot albo Ugo­to­wa­nych)

Wstęp

Przez wie­le wie­le lat mia­łam pro­blem ze sło­wa­mi: NA PEWNO oraz NAPRAWDĘ. Prak­tycz­nie za każ­dym razem musia­łam googlać, spraw­dzać… Nigdy nie byłam pew­na, jak się je pisze, któ­re razem, któ­re osobno!

Ostat­nio jed­no ze słów zna­la­zło się w moim auto­re­spon­de­rze na mailu i jed­na czuj­na duszycz­ka zwró­ci­ła mi słusz­nie uwa­gę, że popeł­ni­łam błąd. Uzna­łam, że pora się final­nie roz­pra­wić z wie­lo­let­nią niepewnością.

Co zro­bi­łam?

Rozwinięcie

Krok 1.

Napi­sa­łam na zie­lo­no oba sło­wa w popraw­nym zapi­sie na ścia­nie w WC. Na zie­lo­no oczy­wi­ście dla­te­go, że jest to dość powszech­nie roz­po­zna­wal­ny kolor bez­pie­czeń­stwa, popraw­no­ści, popraw­no­ści (zie­lo­ne świa­tło). [Uzna­łam, że nie ma sen­su zapi­sy­wać wyra­zów w wer­sji nie­po­praw­nej np, na czer­wo­no i/​lub z prze­kre­śle­niem dla­te­go, że chcę się sku­pić tyl­ko na popraw­nym zapi­sie. Dys­trak­to­ry w posta­ci tego, cze­go  n i e   c h c ę   umieć – są wg mnie zby­tecz­ne!] W chwi­lach mojej obec­no­ści w toa­le­cie siłą rze­czy patrzy­łam na sło­wa kodu­jąc sobie ich popraw­ny zapis. Nawet pod­śpie­wy­wa­łam je sobie odpo­wied­nio akcen­tu­jąc, żeby wie­dzieć któ­re jest razem, a któ­re oddziel­nie. Wyglą­da­ło to tak:

Każ­do­ra­zo­wo jed­nak „zapo­mi­na­łam”… Meto­da nie dzia­ła­ła… 🙁 Poszłam więc o krok dalej, wie­dzia­łam, że muszę dodać coś jesz­cze, bo sło­wa nadal wyda­wa­ły się zbyt podob­ne do sie­bie, nie było tam żad­nej regu­ły, któ­ra pomo­gła­by mi się nauczyć.

Krok 2.

Doda­łam klu­czo­we ele­men­ty roz­róż­nia­ją­ce jed­no sfor­mu­ło­wa­nie od dru­gie­go. Po pierw­sze: dopi­sa­łam kon­tra­sto­wym (fio­le­to­wym) kolo­rem „spa­cję” w wyra­że­niu NA_​PEWNO, żebym wie­dzia­ła, że na pew­no pisze­my oddziel­nie. Popa­trzy­łam na dru­gie sło­wo… Pomy­śla­łam: jak spo­wo­do­wać, żebym pamię­ta­ła, że NAPRAWDĘ pisze się razem? I wte­dy, zupeł­nie spon­ta­nicz­nie, zoba­czy­łam! Zoba­czy­łam w sło­wie NAPRAWDĘ zbit­kę PR, czy­li public rela­tions. Zazna­czy­łam PR na fio­le­to­wo. W ramach utrwa­la­nia wie­dzy pomy­śla­łam sobie, że żeby PR był PR’em, musi być zawsze pisa­ny razem. Pijar. Zawsze razem. PR pisze­my łącz­nie zupeł­nie jak NAPRAWDĘ.

Od tej pory, ile­kroć mam napi­sać jed­no z tych okre­śleń, jestem 179% pew­na, jak je napi­sać. Nie ma pomyłek!

Zakończenie

Dzie­lę się tą histo­rią z dwóch powodów:

1. Żebyś zoba­czył, dro­gi Czy­tel­ni­ku, jak pro­sta (kolor + uważ­ność na szcze­gó­ły) może być nauka języ­ka – albo ojczy­ste­go, albo obce­go (o tym dru­gim będę jesz­cze nie­jed­no­krot­nie pisać). Co waż­ne: zwróć uwa­gę, że nie zawsze koniecz­nie jest uży­wa­nie rysun­ków, cza­sem wystar­czą tyl­ko kolo­ry, sko­ja­rze­nia i zaba­wa sło­wa­mi (mne­mo­tech­ni­ki);
2. Żebyś i Ty się nauczył popraw­nej pisow­ni słów słów NA_​PEWNO i NAPRAWDĘ. A jeśli one aku­rat nie spra­wia­ły Tobie pro­ble­mu, może są inne sło­wa, któ­rych pisow­nia jest dla Cie­bie kło­po­tli­wa? A zatem: majt­ki w dół, mar­ke­ry w dłoń i pisze­my po ścia­nach w WC, raz-raz! 😀

PS W mojej Świą­ty­ni Zadu­my, zwa­nej też potocz­nie toa­le­tą albo kiblem, znaj­du­je się tak­że książ­ka „Pol­ski bez błę­dów. Porad­nik języ­ko­wy dla każ­de­go” (pre­zent na 25 uro­dzi­ny od Klau­dii O’Do­her­ty!), w któ­ry z pasją się zaczy­tu­ję w cza­sie poby­tów w ubi­ka­cji, a tak­że – od nie­daw­na –  pla­kat z tysią­cem naj­waż­niej­szych słów języ­ka hisz­pań­skie­go (któ­ry dosta­łam od Micha­ła Grześ­ko­wia­ka z MyLanguage.pl), ponie­waż zawsze chcia­łam sie nauczyć hisz­pań­skie­go, a gdzie może się to lepiej udać jak wła­snie w toalecie 😛