Jak wykorzystać myślenie wizualne? Odc. 1: Anna, Neil, Orest

Od jakiegoś czasu na Facebooku w grupie Nawróceni na rysunek tworzę społeczność osób, które zaczęły rysować z różnych powodów i do różnych celów.

Tutaj z kolei, na moim blo­gu, będę pre­zen­to­wać histo­rie kolej­nych nawró­co­nych wzbo­ga­ca­jąc histo­rię ich rysun­ka­mi oraz wypo­wie­dzia­mi. Dla czy­tel­ni­ków moje­go blo­ga będą to nama­cal­ne dowo­dy na to, że rysu­nek na praw­dę dzia­ła 🙂 I że każ­dy może rysować!

Oto pierw­sza por­cja Nawró­co­nych; wszyst­kich pozna­łam na kon­fe­ren­cji TEDxWroc­law 2013 (gdzie wystę­po­wa­łam ze swo­im „It’s half done when you’ve drawn it” - prze­czy­taj tak­że wpis z wyni­ka­mi kon­kur­su na kre­atyw­ny badge).

_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​

Anna – nauka języków

Ania (m.in.) uczy języ­ka angiel­skie­go.

Oto dwa powo­dy, dla któ­rych Ania mówi uży­wa rysun­ków w swo­jej pracy:

Uży­wam rysun­ków poczas zajęć z jęz. angiel­skie­go dla doro­słych z wie­lu powodów.

Pierw­szym powo­dem jest moje wewnętrz­ne prze­ko­na­nie, że moi słu­cha­cze zro­zu­mie­ją mnie w peł­ni dopie­ro wte­dy, gdy im nary­su­ję. Jestem typem oso­by, któ­ra nie potra­fi wytłu­ma­czyć komuś, jak dojść do apte­ki, dopó­ki im nie nary­su­ję paty­kiem na zie­mi pla­nu mia­sta. Gdy uczę począt­ku­ją­cych, moja tabli­ca jest zapeł­nio­na pie­ska­mi, zega­ra­mi, sto­ła­mi, obia­da­mi i auto­bu­sa­mi – to oczy­wi­ste. A gdy uczę zaawan­so­wa­ne gru­py poziom abs­trak­cji moc­no rośnie, jed­nak twar­do rysu­ję ile razy jestem w sta­nie wymy­śleć jak.

Naj­czę­ściej demon­stru­ję róż­ni­ce mię­dzy czę­sto mylo­ny­mi sło­wa­mi,  

… lub przed­sta­wiam sytu­acje poka­zu­ją­ce, co ozna­cza dla nati­ve spe­ake­rów błęd­nie skon­stru­owa­ne zda­nie.

Jak moi stu­den­ci na to reagu­ją? Śmie­ją się, tak­że ze mnie, ale dzię­ki temu zapa­mię­tu­ją zagad­nie­nie. To jest dru­gi powód, dla któ­re­go cią­gle rysu­ję. Nauka dowo­dzi, że emo­cje wspo­ma­ga­ją pro­ces zapa­mię­ty­wa­nia, więc dostar­cze­nie oka­zji do śmie­chu pod­wyż­sza sku­tecz­nośc nauczania.

_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​

Neil Bennion – priorytety

Neil jest pisa­rzem fre­elan­ce­rem pocho­dze­nia brytyjskiego.

Posta­no­wił ostat­nio użyć rysun­ków do sprio­ry­te­zo­wa­nia swo­je­go życia.

I find it use­ful to keep a list of sim­ple rules to help keep myself pro­duc­ti­ve. I also like to keep a remin­der list of things I can do in the eve­ning so I don’t spend the who­le time on my com­pu­ter. But writ­ten lists quic­kly beco­me just squ­ig­gly lines, and I just igno­re them. So, inspi­red by Klau­dia, I deci­ded to expe­ri­ment with a visu­al ele­ment.

It’s hard to say how much this has hel­ped, but I cer­ta­in­ly feel more awa­re of my rules and my options. The act of dra­wing them has implan­ted them more in my mind, and the visu­al ele­ment means that I tend to look at them a lot more than if they were just words.

I’m par­ti­cu­lar­ly pro­ud of the owl, so I look at that a lot, tho­ugh if I’m honest I tend to for­get the signi­fi­can­ce and just think „I like that owl I drew”. The dan­cers look like they­’re wre­stling to music, so I like that too.

Zachę­cam Was tak­że do lek­tu­ry blo­gów Neila: Wan­de­ring Desk, Dry Times, Dan­cing Feat.

_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​

Orest Tabaka – wszystko, niedbale!

Orest, zna­ny pol­ski mini­ma­li­sta, pomi­mo swo­je­go odwiecz­ne­go bra­ku wia­ry w swo­je zdol­no­ści, zaczął rysować.

(Zapra­szam tak­że na inspi­ru­ją­cy fan­pa­ge na Face­bo­oku, oraz na Jego blo­ga).

Od małe­go uwa­ża­łem, że nie potra­fię ryso­wać. Zde­cy­do­wa­nie to co wycho­dzi­ło spod mojej ręki nie nazwał­bym rysun­ka­mi, a tyl­ko buho­ma­za­mi 😉 Owszem cza­sem jakieś pro­ste ludzi­ki zło­żo­ne z kil­ku pro­stych kre­sek i kół­ka nama­lo­wa­łem. Nawet mając lat naście ryso­wa­łem kawa­ły do „Dobre­go Humo­ru” (gazet­ka z dow­ci­pa­mi), nie­ste­ty tyl­ko jeden został opu­bli­ko­wa­ny, o Mac­Gy­ve­rze 🙂 Po tych wyda­rze­niach zra­zi­łem się do ryso­wa­nia i omi­ja­łem ołów­ki i inne pisa­dła z dale­ka, cza­sem „zmu­szo­ny” tyl­ko coś buhomazowałem.

Na TEDxW­ro­cław Klau­dia opo­wia­da­ła o ryso­wa­niu i przed­sta­wi­ła kon­cept, w któ­rym ludzie po 24 roku życia uzna­ją, że nie potra­fią malować.

Spa­ra­fra­zo­wa­łem to mówiąc, że „sko­ro jestem po 24 roku życia już daw­no to z defi­ni­cji nie umiem już malo­wać” 😉 Ale dal­sza część wystą­pie­nia jak i póź­niej­sze spo­tka­nie z Klau­dią zaowo­co­wa­ły wzro­stem pew­no­ści sie­bie w kwe­stii ryso­wa­nia. O nie! Nie mówię, że wzro­stem umie­jęt­no­ści 😀 Mówię, że pew­no­ści, że gdy jest oka­zja to chwy­tam za maza­dła i pro­du­ku­ję rysun­ki, czy to gdy trze­ba coś zobra­zo­wać czy pro­jek­tu­jąc choć­by swo­ją stro­nę www.

Są pro­ste, nie­dba­łe… ale widzę co myślę i oto cho­dzi 🙂 Dzię­ki Klaudia!

_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​_​

 Jak widzisz, można rysować:

• przy nauce języ­ków obcych,
• przy nada­wa­niu swo­je­mu życiu priorytetów,
• a tak­że przy wypeł­nia­niu codzien­nych zadań, jak choć­by pro­jek­to­wa­nie stro­ny www.

A Ty, przy jakich okazjach rysujesz?

Zapra­szam Cię do podzie­le­nia się swo­ją prak­ty­ką! Cze­kam na maila albo zgło­sze­nie na Face­bo­oku na gru­pie Nawró­ce­ni na rysu­nek.

Przeczytaj drugi wpis na temat Nawróconych na rysunek.