NIE UMIEM RYSOWAĆ – jak zmienić to przekonanie? (3z3)

Podsumowanie

Doro­śli mają sil­ne prze­ko­na­nie, że nie potra­fią ryso­wać. Ubie­ra­ją to w skła­da­ją­ce się z trzech ele­men­tów zdanie:

1. PRZEPRASZAM, ale – naj­pierw kur­tu­azyj­ne prze­pro­si­ny… Ale za co przepraszamy?
2. NIE UMIEM – prze­pra­sza­my, że nie umie­my. Nie jeste­śmy wystar­cza­ją­co kompetentni.
3. RYSOWAĆ – cze­go dokład­nie nie umie­my? Nie umie­my ryso­wać. A ryso­wa­nie to prze­cież SZTUKA przez duże S, Z, T, U, K oraz A.

Całe to zda­nie i wszyst­kie jego trzy skła­do­we powin­no tra­fić do nasze­go men­tal­ne­go cmentarzyska.

Po pierwsze:

Nie powin­ni­śmy prze­pra­szać. Przez to, że prze­pra­sza­my za swo­je rysun­ki (i robi­my to jesz­cze zanim zacznie­my ryso­wać, potem czę­sto w trak­cie, a tak­że już po całym pro­ce­de­rze), wpa­da­my w pułap­kę toro­wa­nia. Nakie­ro­wu­je­my uwa­gę odbior­ców na ŁADNOŚĆ rysun­ków i ich walo­ry este­tycz­ne. A potem się dzi­wi­my, że np. odpo­wia­da­ją (jeśli są wred­ny­mi prze­brzy­dły­mi frędz­la­mi): nooo, rze­czy­wi­ście nie umiesz. Do chu­ja to jest niepodobne!

O wie­le mądrzej­szą alter­na­ty­wą, któ­ra słu­ży spraw­niej­szej komu­ni­ka­cji jest pod­kre­ślić inten­cję, któ­ra przy­świe­ca na naszych rysun­kach, kie­dy coś komuś roz­ry­so­wu­je­my (zale­ży mi, żebyś to dobrze zrozumiał/​a), poka­zać cel nasze­go rysun­ko­we­go dzia­ła­nia (rysu­ję to, żeby dać Ci peł­niej­szy obraz zagad­nie­nia), zwy­czaj­nie zapro­sić go do obej­rze­nia rysun­ku (zobacz, jak­by to wyglą­da­ło na wizu­ali­za­cji) albo potrak­to­wać gra­fi­kę jako skrót myślo­wy albo pod­su­mo­wa­nie (w skró­cie /​ pod­su­mo­wu­jąc to wyglą­da tak jak na tych rysun­kach).

Po drugie:

War­to zre­de­fi­nio­wać umie­nie i nie umie­nie. Bo owszem, nie każ­dy umie strze­lić w week­end Mona Lisę czy inną Bitwę pod Grun­wal­dem. Ale kie­dy tłu­ma­czy­my naszym współ­pra­cow­ni­kom czy słu­cha­czom jakieś zagad­nie­nie i korzy­sta­my z wizu­ali­za­cji jako for­my wspar­cia nasze­go prze­ka­zu, to nie jeste­śmy w try­bie ryso­wa­nia dzie­ła sztu­ki, któ­re ma wylą­do­wać w nowo­jor­skiej MoMie albo pary­skim Luw­rze. Jeste­śmy w pro­ce­sie komu­ni­ka­cji. Uspraw­nia­my ją wizualizacją. 

Sko­ro umie­my mówić, pisać i trzy­mać pisa­dło, to zna­czy, że jeste­śmy wystar­cza­ją­co kom­pe­tent­ni, żeby coś komuś poka­zać poprzez nary­so­wa­nie tego. 

A jeśli mamy poczu­cie, że coś tam umie­my, ale chce­my umieć bar­dziej (dokład­niej, szyb­ciej, este­tycz­niej czy kre­atyw­niej), to wystar­czy się tego pod­szko­lić na jakichś zaję­ciach czy w dedy­ko­wa­nej do tego apli­ka­cji w myśl men­tal­no­ści wzro­sto­wej (growth mind­set). Albo­wiem każ­da nasza umie­jęt­ność może być polep­sza­na (tak­że nauka ryso­wa­nia). (pod­szko­lić się możesz tak­że bez­po­śred­nio u mnie w ramach tzw. Kon­sul­ta­cji Indy­wi­zu­al­nych - tutaj prze­czy­tasz o nich więcej).

A po trzecie:

jeśli sło­wo RYSOWANIE za bar­dzo koja­rzy nam się z arty­stycz­ną for­mą sztu­ki wizu­al­nej, to mamy dwa wyjścia.

3.1 Przestańmy używać określenia „rysowanie”.

Nie mów­my: nary­su­ję Ci teraz. Nie mów­my: spójrz na ten mój rysu­nek. 

Mów­my: „zwi­zu­ali­zu­ję Ci”, „roz­ry­su­ję Ci poglą­do­wo”, „naszki­cu­ję Ci na szyb­ko”… Od bie­dy – może­my też powie­dzieć cho­ciaż­by żar­to­bli­wie: „naba­zgram Ci teraz poglą­do­wo TO I TAMTO, żebyś lepiej zro­zu­miał” (choć pamię­taj, tutaj też możesz wpaść w pułap­kę inne­go toro­wa­nia: sło­wo bazgrać w języ­ku pol­skim jest nace­cho­wa­ne pejo­ra­tyw­nie – bazgrać jak kura pazu­rem – Twoi odbior­cy mogą to pod­chwy­cić i stwier­dzić, że rze­czy­wi­ście bazgrzesz i do dupy z takim rysunkiem!).

3.2 Zredefiniujmy w swojej głowie pojęcie „rysowanie”.

Przyj­mij­my po pro­stu, że ryso­wa­nie to taki wiel­ki zbiór, któ­ry zawie­ra dwa skraj­nie róż­ne rodza­je ryso­wa­nia: ryso­wa­nie arty­stycz­ne oraz coś, co ja zwy­kłam nazy­wać ryso­wa­niem funk­cjo­nal­nym. Ryso­wa­nie z funk­cją inna niż arty­stycz­na. Np.: komu­ni­ka­cyj­na! Wte­dy funk­cją moje­go rysun­ku jest coś wytłu­ma­czyć. Rozjaśnić.

(przy­kład rysun­ku funk­cjo­nal­ne­go z moje­go obszer­ne­go posta na temat tego, jak uczyć się poprzez myśle­nie wizu­al­ne)

3.3 Używajmy synonimów rysowania

Zastąp­my poję­cie RYSOWANIE na przy­kład sfor­mu­ło­wa­nia­mi: WIZUALIZACJE albo META-REPREZENTACJE (+10 do zna­jo­mo­ści trud­nych – ale ist­nie­ją­cych! – słów już masz!)

3.4 Korzystajmy z myślenia wizualnego przy każdej możliwej okazji (także online)